Η ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ

Τη δεκαετία του 50 έχουμε μια σειρά φωτογράφων (κυρίως Γάλλων) που στρέφουν με συμπάθεια τους φακούς και το ενδιαφέρον τους στους ανθρώπους της πόλης. Ας τους γνωρίσουμε!

Συχνά με χιούμορ, τους παρακολουθούν στην καθημερινότητά τους και προσέχοντας κάδρο, σύνθεση και κυρίως την στιγμή που θα κάνουν το κλικ, φτιάχνουν φωτογραφίες ιδιαίτερης αισθητικής, που δεν είναι ούτε ρεπορτάζ, ούτε ντοκουμέντο.

Ο Β ΄Παγκόσμιος Πόλεμος έχει τελειώσει, η Ευρώπη ανοικοδομείται (οι ΗΠΑ ζουν το “αμερικάνικο όνειρο”) και υπάρχει μια διάχυτη αισιοδοξία παντού. Οι φωτογράφοι ξεχύνονται να εξερευνήσουν τις πόλεις τους και να αποτυπώσουν τη χαρά, τη δημιουργία και την απλή καθημερινότητα των ανθρώπων.

Έχουμε έτσι τα πρώτα βήματα μιας φωτογραφίας που μετά οδήγησε σε αυτό που ονομάζουμε σήμερα φωτογραφία δρόμου. Έναν συνδυασμό αυθόρμητων σκηνών στο δρόμο (καμιά φορά και σκηνοθετημένων) και αισθητικής του φωτογράφου που τελικά αυτό που δίνουν είναι μια προσωπική φωτογραφία με επίκεντρο τον άνθρωπο. Η ποίηση της καθημερινότητας…